νισάφι

και ινσάφι, το

1. έλεος, ευσπλαγχνία, χάρη

2. φρ. α) «κάνω νισάφι» — φείδομαι, λυπάμαι, ευσπλαχνίζομαι

β) «νισάφι (πια)!»

(χρησιμοποιείται ως έκφραση αγανάκτησης κάποιου, τού οποίου εξαντλήθηκαν η υπομονή και η αντοχή) φτάνει πια, ας δοθεί ένα τέλος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. insaf].